موضوع: ☂✿ این منم... ✿☂

این منم ....شکسته

خدایا از هر که می پرسم انگیزه ای برای آینده ات داری؟ می گوید:


تمام زندگی ام را در آینده ام برنامه ریزی کرده ام.


امّا من چه ؟


هر روز را در حسرت دیروز سپری میکنم و باز هم فردا!


نمی دانم فردایی هست یا نه که بتوانم زندگی کنم؟


نمی دانم که انگیزه ای برای بی نهایت هایم دارم یا نه ؟


نمی دانم! خدایا! هر روز را با نام تو آغاز می کنم اما در آخر روز نفسی


برایم نماینده است تا فردا را با آن آغاز کنم و من...


باز دوباره (به نام خدا ) می گویم و به آسمان نگاه می کنم اما حتی


یک ستاره هم به من لبخند نمی زند....


خودکارم را برمی دارم تا بگویم ناتوانم اما جوهری در آن نیست.


اطرافم را می نگرم اما کسی را نمی بینم که بنگرم او را.


می خواهم نفس بکشم اما هوایی افتخار نفس شدن مرا نمی دهد.


آهنگ گوش می دهم تا صدایی مرا آرام سازد اما بیچاره که حال آهنگ


از من بدتر است.


آخر خدایا نمی دانم چرا صدایم نمی کنی ، چرا نشانه ای برایم از وجودت


نمی فرستی تا آرام شوم.


تمام ذهنم در گیر این است که چه کنم تا زخم قلبم را بپوشانم با


چسب زخم یا با نخ و سوزن.


خدایا اگر رهایم کنی دلم می شکند ، دلم تازگی ها ترکی برداشته


اما صدا نمی دهد چون خاموش است و چراغش از تنهایی سوخته .


دوست دارم هرگاه به آسمان نگاه می کنم هر دفعه یک ستاره را با نام


خود نامگذاری کنم .


دوست دارم هرگاه خودکارم را برمیدارم تا گله کنم رنگ ندهد اما برای


نوشتن مهربانی ها پر از جوهر باشد.


دوست دارم هر گاه به اطرافم می نگرم همه را ببینم که مرا می نگرند.


دوست دارم هرگاه میخواهم نفس بکشم شش هایم ایراد نگیرند.


دوست دارم...................


خدایا پس کجاست ؟


نشانم بده که دگر خسته ام!


نشانم بده که هستی ومرا دوست داری تا همه چیز برایم معنی


داشته با شد و فردایی مرا صدا کند با انگیزه ها و آرزوهای بلند.

همیشه میگفت سیگاری نشی واسه اون,سیگار اصلا خوب نیست,

اما این آخری ها سیگارشو تعارف میکرد و بهم میگفت:

یه نخ بردار, روزی یه نخش خوبه,سعی کن بهش عادت کنی...

الان من موندم و عادت سیگار و خاطرات سالهای دور ...

زندان غرورم

چقدر دلگیر است

آنگاه که تو

پلک به روی نگهم می بندی ...

اگر روزی درباره ی من پرسیدند
بسیار میاندیش
بگو به ایشان ،
با غرور تمام :

" دوستم دارد ...
دوستم دارد بسیار ... ! "

یه سال دیگه رو از زندگی پشت سر گذاشتم

تقویم این سال پر بود از روزهای شاد و البته روزهای غمگین

اما همه اون روزها در یه چیزی مشترک بودن

اونم انتظار بود

من یک سال دیگه بدون شما زنده بودم و این یعنی .....

بله یعنی من منتظر واقعی نبودم

و کوچکترین قدمی براتون برنداشتم

منو ببخشید مولای من

امسال از همین امروز که تولدمه قول می دم سعی کنم که خوب بشم

دست از گناهایی که دلتون رو به درد آورده بکشم

ای امام خوبی ها باید که در این راه شما نور و روشنی به راهم ببخشین تا راه و بیراه رو بشناسم

وقتی سنگی زیر پام موند زمین نخورم

اگه زمین خوردم باید خودتون دستمو بگیرین که بتونم بلند بشم

امسال می خوام اگه شده حتی یک قدم به شما نزدیکتر بشم

یا اباصالح المهدی مددی

عشق به کسانی تعلّق دارد

که روی ماه راه می روند

و با فانوس نیلوفر

تا آخرین عطر تنها

پروانه ها را تعقیب می کنند

و می اندیشند که چرا شب بوها

تا سپیده بیدارند ؟!

و یاس ها چرا دلتنگ اند ؟!

پنجره ها را دوست دارند

وقتی که باد را شکار می کنند

و باران را

وقتی که تا عمق گل های سرخ

خیسِ آسمان می شوند

از لبخند های کوتاه

تا آغوش های طولانی

نیمکت های دیروقت می چینند

و در حافظۀ بوسه ها

خاطرات تابستانه می ریزند

در خزان تقویم ها

با یک گل بهار می سازند

و می دانند پرنده با درخت

چه نسبتی دارد

وقتی میان شاخه هایش

لانه می سازد

عشق به کسانی تغلّق دارد

که آن را به دنیا می آورند

تا آدم های معمولی

با خواندنشان

حوصله شان از زندگی سر نرود !

روزهــــــــايـــم عــجيــبـــــــ دلـــگيــــــــرنــد.
. مــثــــل آن جــمــعــــه اي کــــه تــبــــــــ دارد..
بـــــا دل مـــــــن کـــمـــي مــــدارا کـــن …
بــــه خــــدا قلــــــــبــــــــــ هـــم عـصـبـــــ دارد ..

کاش از رفتن آنقدر سیر بودی که
می توانستم برایت کمی ترس هایم را زمزمه کنم..
دست خودم نیست که
از کودکی از یتیم شدن می ترسم
از تنهایی مادام العمر
از اینکه مبادا متهم به بی کسی شوم..
...
کاش زیر سرت کمی بلندِ دامنم می شد تا
دنیای من جز آغوش تو
بدهکارِ هیچ پناهگاهی نباشد.. که
با آغوشت کلنجار روم و
شعر را آنقدر درگیر تو کنم تا
تنهایی ام بر سرت خراب شود..
تو به ترس های درونی ام مظنون شوی تا
من محـــکوم به اعتماد شانه هایت شوم..
...
کاش از رفتن آنقدر سیر بودی که...

اصلا ولش کن
رفتن آنقدر به پاهایت می آید که
حق داری، روحت از ترس های من بی خبر باشد
....
می دانی.. تقصیر تو نیست
تنها که باشی، بیش از هـر چیز
با لفظِ آغوش مشکل خواهی داشت..

مردانگی ات را
با شکستن دل دختری که دیوانه ی توست ثابت نکن
مردانگی ات را
با غرور بی اندازه ات به دختری که عاشق توست ثابت نکن
مردانگی را
... ... زمانی میتوانی نشان دهی که دختری با تمام تنهایی اش به تو تکیه کرده
که دختری با تکیه به غرور تو به قدرت تو
در این دنیای پر از نامردی
قدم بر میدارد...

درد من از یک شکست عاطفی شروع شد
شکست کم کم فراموش شد
اما درد نه
تکامل پیدا کرد ، و تحول
دیگر فقط عاطفی نبود
شد اجتماعی ، اقتصادی ، مردمی ، بی مردمی
حالا دیگر اینروزها شکستی در کار نیست
و چیزی که جا مانده یک درد تکامل یافته ست
یک درد لبریز که دیگر نمیتواند در سینه بماند
دارد سر ریز میشود ، از چشم ، از قلب ، از قلم

عزیزم این چیزی که داری میخوانی فقط سر ریزهای دردهای من ست

خیلی هایش را قورت میدهم ، میکُشم ، میکِشم

آی مَردم ..!!!

من هم مثلِ شما آدمم . .

فقط چشمهایم ؛

خسته از خراشِ یک احساس ،

می بارد ...

و فریادهای تب کرده ای که

پُر سر و صداترین سکوتِ زندگی ام شده ،

دلم را می سوزاند ...

صدایِ ریشِ قلبِ مرا

فقط دل شکسته ای می شنود ،

که تاریکی بر روشناییِ زندگیش

سایه انداخته ... ... .